Węgiel aktywowany w kwestii ryzyka interakcji z innymi lekami nie prześcignął co prawda dziurawca zwyczajnego (ten pozostaje, niestety niedościgniony), niemniej potencjalne interakcje między nim a innymi lekami powinny być komunikowane pacjentowi.
Pytanie na temat jednocześnie stosowanych leków powinno zawsze towarzyszyć pacjentowi, któremu wydajemy preparaty na bazie węgla aktywowanego. Celowo używamy słowa „preparaty”, ponieważ składnik ten w Polsce posiada status zarówno leku, jak również suplementu diety.
Węgiel leczniczy - dawkowanie kluczem do sukcesu?
Preparat ten stosowany jest w biegunkach, wzdęciach, rzadziej w niestrawności, a – w porozumieniu z lekarzem – również w zatruciach różnymi substancjami chemicznymi, w tym – co ważne – lekami.
Wybór wskazania jest istotny z punktu widzenia dawkowania węgla.
U dzieci powyżej 12. roku życia i dorosłych schemat postępowania powinien wyglądać następująco:
- wzdęcia: 4-5 tabletki kilka razy na dobę, aż do ustąpienia objawów;
- biegunki: 12-16 tabletek jednorazowo. Co ważne, można je podawać w postaci wodnej papki przygotowanej z rozkruszonych tabletek;
- zatrucia: jednorazowo podać 49-50 tabletek. W przypadku ciężkich zatruć można podać jednorazowo nawet do 100 g preparatu, a w razie konieczności schemat ten można powtarzać kilkakrotnie w ciągu doby!
Węgiel leczniczy - interakcje!
Węgiel aktywowany po podaniu doustnym pokrywa błonę śluzową przewodu pokarmowego warstwą ochronną, co z punktu widzenia postępowania przy zatruciu czy biegunce jest zjawiskiem korzystnym.
Z drugiej strony, warstwa ta bardzo skutecznie hamuje działanie jednocześnie stosowanych leków, co jak wiadomo takie korzystne już nie jest, i może decydować o wystąpieniu powikłań związanych np. z nieefektywnie kontrolowaną chorobą przewlekłą, na którą równocześnie cierpi nasz pacjent.
Co więc zrobić?
Jeśli nie informujemy pacjenta przyjmującego węgiel leczniczy o ryzyku interakcji… zacznijmy.
Prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych zależności jest tutaj bardzo wysokie, a lista leków, których może ono dotyczyć – długa.
Obejmuje ona m. in.:
- kwas acetylosalicylowy (dawki kardiologiczne i „przeziębieniowe”),
- salicylamid,
- digoksynę i digitoksynę,
- ibuprofen,
- kwas mefenamowy,
- mianserynę,
- paracetamol,
- fenytoinę,
- propranolol i inne leki blokujące receptory β-adrenergiczne,
- chininę.
Puenta:
Jak nie dopuścić do interakcji? W przypadku, gdy terapia jest konieczna (np. kiedy mamy do czynienia z leczeniem choroby przewlekłej), preparaty z powyższej listy należy stosować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem lub 2 godziny po przyjęciu węgla aktywnego.
Zasada ta – choć prosta – może „uratować” leczenie naszego pacjenta.
Przygotował zespół zatrzymajpacjenta.pl